In een met Chinezen vol gepakt vliegtuig begon ik op 25 januari aan de reis van Amsterdam naar Phnom Penh. Ik had een tussenstop van 4 uur in Ghuangzhou, China. Zodra we in de buurt van China vlogen, werden overal om mij heen mondkapjes tevoorschijn getoverd, door Chinese, Amerikaanse én Europese medepassagiers en ook door het personeel van China airlines. Ik kreeg van een aardige dame ook een kapje zodat ook ik beschermd zou zijn. Heftig hoor om zo getuige te zijn van de angst die China in zijn macht houdt.
Het meest opvallende wat ik zag tijdens mijn tussenstop in China was een Chinese mevrouw die met een mondkapje én een duikbril op liep.
Gisteren las ik dat hier in Cambodja ook één Corona patiënt is vastgesteld, ook hoorde ik dat in Duitsland een geval is vastgesteld, hoe zit het daar? Gebruiken jullie ook mondkapjes? Ik bid dat het virus zich niet verder zal verspreiden, en dat patiënten genezing ontvangen, bidden jullie mee?
Na mijn aankomst in Phnom Penh stonden Ima en Joe mij op te wachten, dat was heel fijn! We aten samen wat en daarna brachten zij mij naar mijn verblijf.
De wijk waarin ik woon wordt 24/7 beveiligd door bewaking te fiets en op de brommer. Mijn woning bevind zich in een basisschool, op de tweede verdieping. Voordat ik binnen in mijn kamer kom, moet ik 2 hangsloten en een deur slot openen en twee trappen oplopen. Ik ben heel erg blij om goed beveiligd te wonen. Tegenover mij in de school, woont een vriendelijke Filippijnse docente Engels. Verder wonen er veel mensen om de school heen waar ik al contact mee heb gemaakt.
De afgelopen dagen heb ik contact met meerdere Cambodjanen gehad, ik heb met hun kinderen gespeeld en ze bemoedigt en ze uitgenodigt in de kerk, ik hoop deze mensen vaker te bezoeken.
Aanstaande zaterdag heb ik een bruiloft van van 2 oud klasgenoten, heel veel zin in! Ik heb een mooie jurk gekocht en mn hakken uit NL komen ook goed van pas!
Vrijdag zal ik kennismaken met de rest van het HOPE team en zondag zal ik beginnen met mijn werkzaamheden binnen HOPE. Daarover dus meer in mijn volgende blog!
Tot de volgende keer!
Liefs Aline
Ps: als je goed hebt opgelet dan is het je vast opgevallen dat ik het eerder over het ZEAL project had en nu over het HOPE project, dit komt doordat Joe en Ima (de leiders), het project niet konden laten registreren onder de naam ZEAL omdat voor dit woord geen vertaling bestaat in Khmer en zij daarom een andere naam hebben moeten kiezen. Voor HOPE is er gelukkig wel een vertaling, waar zouden we zonder hoop zijn!
Ps2: houdt Facebook in de gaten voor foto’s! AlineinCambodja
