Afgelopen week ben ik er een week tussenuit geweest. Dat had ik hard nodig kwam ik na 2 dagen niets doen achter! Ik had in Siem Reap afgesproken met een vriendin die ik tijdens mijn DTS had leren kennen en waarmee ik nog steeds in contact ben. We brachten samen het weekend door waarna ik op dinsdag en woensdag de Angkor Watt tempels bezocht en daarnaast ook gewoon even lekker niets deed… Later zal over wat ik allemaal gedaan en beleeft heb nog een artikel in de Barneveldse Krant schrijven die ook op mijn website te lezen zal zijn. Op vrijdag keerde ik terug naar Phnom Penh. Tijdens een pauze onderweg kwam ik in gesprek met een Khmer man van rond de 60 jaar, hij verteld mij vol trots over zijn vrouw en zoon en diens vrouw en kind. Na de gebruikelijke vragen waar ik vandaan kom en waarom ik in Cambodja woon, vertelde ik hem mijn verhaal, zijn reactie? Khnom srolanj neak, vertaald naar het Nederlands: ik hou van jou. Hoe bijzonder is het om in een paar minuten tijd met je levensverhaal, iemands hart aan te raken met de liefde van God?! Mijn gebed is, dat de man niet zijn bewondering voor mij zal onthouden maar nog veel meer dan dat, dat hij mijn getuigenis over mijn God zal onthouden en op zoek zal gaan!
In de afgelopen jaren heb ik in totaal anderhalf jaar in Cambodja gewoond, toen ik hier voor het eerst kwam, verbaasde ik mij dagelijks over het verkeer, het is een (georganiseerd) zooitje! Maar doordat het nu niet meer dan normaal is voor mij, zijn veel uitzonderlijke dingen en gebruiken ook normaal geworden voor mij..
Dit jaar echter, is de eerste keer dat ik een moto bestuur… Sinds mijn aankomst in Cambodja was er iets waar ik even aan heb moeten wennen… Dat is namelijk te letten op mijn lichten wanneer ik op pad ga op mijn moto… In tegenstelling tot de regelgeving in NL, is het hier namelijk verboden om overdag je lichten aan te hebben.. Zeker in deze tijden van crisis, is de politie extra alert en krijg je als je staande gehouden wordt sowieso, zonder waarschuwing, een boete. Die boete verschilt per persoon, een Cambodjaan betaalt vaak niet meer dan omgerekend €2,50, voor een westerling echter, is dat bedrag ineens 10 keer hoger…! Één keer ben ik vergeten mijn lichten overdag uit te doen, op straat kwam iemand mij van de andere kant tegemoet die seinde met zijn lichten, pfoe! Gelukkig maar! $2,50 is nog te overzien maar $25,- of hoger (afhankelijk van de dienstdoende agent zijn humeur) zou ik wel van balen…
Van de week zag ik dat mijn buurman fruit op zijn auto legde; ik kwam in gesprek met hem en vroeg hem uit interesse waarom hij dat deed. Hij legde uit dat iedere boeddhist dit 1x per week doet voor bescherming onderweg. We dronken daarna samen koffie en hij legde mij meer uit over het boeddhistische geloof en was benieuwd naar mijn geloof. Ik vertelde hem over mijn geloof in God en Jezus. Hij zei dat hij vaker over deze God gehoord had maar dat het nu eenmaal in de Khmer cultuur is om boeddhist te zijn.
We praten verder over zijn gezin en zijn leven tijdens de Khmer rouge… 2 uur later namen we afscheid van elkaar. Tot de volgende keer zei hij toen hij weg liep, graag zei ik en ik groette hem terug…
Wat is het toch fijn om hier te mogen zijn en in de mogelijkheid te zijn om gesprekken aan te gaan!
In de afgelopen maand heb ik best wat tijd bij mijn buurvrouw doorgebracht. We bouwen een mooie relatie op. Vandaag ben ik in de leer bij haar… Ze maakt als lekkernij gedroogde mango.
Eerst snijdt en mixed ze 15 kilo rijpe mango’sWaarna ze de gemixte mango’s aan de kook brengt op laag vuurHierna legt ze de gemixte mango te drogen in de zon. De vliegen smullen ondertussen ook mee😁 Na een paar uur drogen is het resultaat: een heerlijke gedroogde lekkernij zonder toegevoegde suikers mmm!
Geregeld wordt mij hier de vraag gesteld of ik kinderen heb en, daarna of ik een man heb. Ik had van de week ook een gesprek met een Cambodjaanse man die mij na een negatief antwoord vertelde dat ik daar écht achteraan moet gaan, ik ben tenslotte AL 31 jaar… Waarom is het dan zo belangrijk om kinderen te hebben vroeg ik de man? Zijn antwoord: Omdat het de enige manier is waarop een mens “zeker” kan zijn dat er iemand voor hem zal zorgen wanneer hij oud wordt, in Cambodja bestaat een pensioen tenslotte niet… Net zoals mijn Khmer docente iedere maand geld naar haar ouders stuurt wordt hier verwacht dat kinderen voor hun ouders zorgen.. Wat is de reden waarom jullie kinderen hebben?
Één maand na mijn aankomst in Cambodja, zit ik hier nu in mijn keuken deze blog te schrijven… Leuk dat hij jou bereikt heeft! Ik wens je plezier bij het lezen ervan! In deze eerste maand heb ik al zoveel dingen meegemaakt waarover ik zou kunnen schrijven maar eerst wil ik een stukje delen over het werkwoord ‘ontmoeten’. Iets wat hier in Cambodja een compleet andere betekenis blijkt te hebben dan in Nederland, wanneer was bijvoorbeeld de laatste keer dat jij op een doordeweekse werkdag onverwacht, bij iemand op bezoek ging en enthousiast ontvangen werd en rustig een paar uur kon blijven zitten terwijl je eten en drinken opgediend kreeg, zonder op de klok te hoeven kijken wat de tijd was?
Relatie bouwen staat op nummer één dus na een gezellig gesprekje ook even met de bewaker van de bijbelwinkel op foto.
In Cambodja en andere landen met een warme cultuur, gaan ontmoeting en relatie met mensen voor alles. Dat wil zeggen: heb je een afspraak om 10.00 uur maar komt er om 9:45 onverwacht iemand langs, dan stel je de afspraak van 10:00 uur uit zodat je je kennis/vriend/familielid die om 9:45 langskwam tijd en aandacht kunt geven. Onbeleefd zouden wij Nederlanders misschien zeggen, Cambodjanen en mensen uit andere warme culturen vinden het echter onbeleefder om degene die plotseling langskwam recht in zijn gezicht af te wijzen/teleur te stellen en weg te sturen dan dat ze niet op tijd zijn op hun andere afspraak. Dit gaat nog een stapje verder wanneer de onverwachte bezoeker een buitenlands persoon is, die stel je al zeker niet teleur!
Onderweg huis en besloot even te stoppen bij een cafeetje langs de weg, 1 vrouw was aan het werk en 2 mannen zaten aan een tafeltje te praten.Direct werd ik open ontvangen en hadden we leuke gesprekken in Khmer, over waarom ik hier in Cambodja woon, over hun dagelijkse leven, over hun geloof, over mijn geloof… mensen werden geinformeerd over mijn aanwezigheid en al gauw kwamen meer nieuwsgierige mensen even langs, uiteindelijk zaten we een uur lang met zn 8en thee en bier te drinken en te kletsen! Ik kreeg bij mijn vertrek mango’s mee en moest beloven dat ik terug zou komen. Te gast bij de bruiloft van twee oud klasgenoten.
Een ander voorbeeld, uit het boekje “waarom zijn wij anders” van Sarah Lanier: wanneer je in een land met een warme cultuur iemand de weg naar het postkantoor vraagt, krijg je waarschijnlijk een vriendelijk antwoord met een gedetailleerde omschrijving van de route om bij het busstation te komen. En voordat je verder loopt, wordt je vriendelijke gedag gezegd. Je volgt de omschrijving van de vriendelijke lokale persoon, maar als je op het eindpunt aankomt blijkt daar helemaal geen busstation te zijn…. Nogmaals, een buitenlander stel je niet teleur. Dit kan, zoals je je kunt voorstellen leiden tot vreemde situaties. Maar dat is liegen! Denken wij Europeanen dan. Ja, misschien wel, maar het is erger om iemand teleur te stellen, dan te liegen denkt degene uit de warme cultuur dan. In een koud klimaat is de inhoud belangrijker dan de relatie. Mensen komen sneller to the point, ook in zakelijke contacten. In warm-klimaat-culturen is de relatie belangrijker. In de loop der jaren is er in de miljoenenstad Phnom Penh wel veel veranderd en zeker de jongere generatie spreekt sneller de echte waarheid, maar toch moet ik altijd voorzichtig blijven en niet iedereen op zijn bruine ogen geloven. Zo is ook in mijn werk hier, ontmoeten het eerste en belangrijkste wat er gebeurd. Zitten, eten, drinken, soms uren praten over alledaagse dingen maar ook over het pijn en verdriet wat sommige mensen met zich meedragen en soms graag met je delen zodra zij zich veilig voelen. Het enige wat ik hoef doen is zitten, luisteren en af en toe een vraag stellen. Deze gesprekken monden vaak uit in mooie maar ook verdrietige momenten. Binnen de organisatie waarin ik werk sluiten wij ieder gesprek af met gebed waarin we alles wat besproken is bij God neerleggen waarna we Hem om hulp vragen.
Eén van de sloppenwijken waarin wij werken. De mensen in de sloppenwijken hebben weinig tot geen bezittingen, zelfs geen matras maar een rieten matje.
Het is mijn verlangen om de liefde die God mij geeft, te delen met kinderen in Cambodja.
In een met Chinezen vol gepakt vliegtuig begon ik op 25 januari aan de reis van Amsterdam naar Phnom Penh. Ik had een tussenstop van 4 uur in Ghuangzhou, China. Zodra we in de buurt van China vlogen, werden overal om mij heen mondkapjes tevoorschijn getoverd, door Chinese, Amerikaanse én Europese medepassagiers en ook door het personeel van China airlines. Ik kreeg van een aardige dame ook een kapje zodat ook ik beschermd zou zijn. Heftig hoor om zo getuige te zijn van de angst die China in zijn macht houdt.
Van jong tot oud, iedereen draagt een masker.
Het meest opvallende wat ik zag tijdens mijn tussenstop in China was een Chinese mevrouw die met een mondkapje én een duikbril op liep.
Gisteren las ik dat hier in Cambodja ook één Corona patiënt is vastgesteld, ook hoorde ik dat in Duitsland een geval is vastgesteld, hoe zit het daar? Gebruiken jullie ook mondkapjes? Ik bid dat het virus zich niet verder zal verspreiden, en dat patiënten genezing ontvangen, bidden jullie mee?
Na mijn aankomst in Phnom Penh stonden Ima en Joe mij op te wachten, dat was heel fijn! We aten samen wat en daarna brachten zij mij naar mijn verblijf.
Joe, Ima en ik bij de luchthaven
De wijk waarin ik woon wordt 24/7 beveiligd door bewaking te fiets en op de brommer. Mijn woning bevind zich in een basisschool, op de tweede verdieping. Voordat ik binnen in mijn kamer kom, moet ik 2 hangsloten en een deur slot openen en twee trappen oplopen. Ik ben heel erg blij om goed beveiligd te wonen. Tegenover mij in de school, woont een vriendelijke Filippijnse docente Engels. Verder wonen er veel mensen om de school heen waar ik al contact mee heb gemaakt.
Sommige mensen (en dan heb ik het vooral over kinderen) hebben een hekel aan school, ik woon er zelfs🤣
De afgelopen dagen heb ik contact met meerdere Cambodjanen gehad, ik heb met hun kinderen gespeeld en ze bemoedigt en ze uitgenodigt in de kerk, ik hoop deze mensen vaker te bezoeken.
Aanstaande zaterdag heb ik een bruiloft van van 2 oud klasgenoten, heel veel zin in! Ik heb een mooie jurk gekocht en mn hakken uit NL komen ook goed van pas!
Vrijdag zal ik kennismaken met de rest van het HOPE team en zondag zal ik beginnen met mijn werkzaamheden binnen HOPE. Daarover dus meer in mijn volgende blog!
Tot de volgende keer!
Liefs Aline
Ps: als je goed hebt opgelet dan is het je vast opgevallen dat ik het eerder over het ZEAL project had en nu over het HOPE project, dit komt doordat Joe en Ima (de leiders), het project niet konden laten registreren onder de naam ZEAL omdat voor dit woord geen vertaling bestaat in Khmer en zij daarom een andere naam hebben moeten kiezen. Voor HOPE is er gelukkig wel een vertaling, waar zouden we zonder hoop zijn!
Ps2: houdt Facebook in de gaten voor foto’s! AlineinCambodja
Tjonge beste lezers, nog maar één dag, nog 1 nachten slapen, nog zo’n 26 uur… voordat ik op Schiphol afscheid zal nemen van familie en vrienden en in het vliegtuig naar Cambodja zal stappen! Wat is de afgelopen maand voorbij gevlogen zeg! Januari was een emotionele maand. Halverwege de maand was er een uitzenddienst en afscheids”feest” georganiseerd in Basisschool de Bron in Barneveld, wat een top lcatie en wat een geweldige dag was dit! Mijn broers en zussen en neefjes en nichtjes hadden alles tot in de puntjes verzorgd en Gerson van Manen verzorgde de muziek. Tijdens deze middag was er tijd voor ontmoeting en afscheid nemen en heeft Durk Muurling een zegenwoord gesproken.
Gebed om zegen voor mijn werk en dat van het thuisfrontteam
De week daarna heb ik, samen met al mijn neefjes en nichtjes (11 stuks) een lied dat ik samen met Gerson gemaakt had, ingezongen. Dit heeft voor velen geresulteerd in een echte tranentrekker, het was zo mooi om te doen en zal ons voor altijd aan elkaar herinneren…!
Hoe trots kan een tante zijn!
Vandaag, de laatste volle dag hier in Nederland hoop ik een beetje rustig te houden om morgenochtend om 8 uur van huis te vertrekken naar Schiphol.
Ik wil jullie vragen om gebed voor een goede reis op zaterdag, ik zal een tussenstop in China hebben, en hoewel op de luchthaven waar ik zal landen geen besmettingsgevaar is met het Corona virus, is het virus toch redelijk dichtbij. Mijn gebed gaat ook uit naar de inwoners van China die met het virus te maken hebben.
Tot zover dit blog van mij uit, ik hoop jullie de volgende keer vanuit Cambodja te kunnen begroeten! Hartelijk bedankt voor jullie interesse en tot snel!
Liefs, Aline
Een vraag van het thuisfrontteam
Op www.gewoonincambodja.nl stellen wij onszelf graag aan je voor, in deze blog leggen we jou een vraag voor.
Wij zijn al goed op weg als TFT, maar zijn nog op zoek naar versterking voor de volgende functies/taken:
– Gebedscoördinator M/V | Organiseren van gebedsavonden | Gebedsbrieven |Voorbede doen en vragen | …
– Fondswerver M/V | fondswervingsplan maken en uitvoeren| In samenwerking met TFT/ PR | Ambassadeur | …
