Één maand na mijn aankomst in Cambodja, zit ik hier nu in mijn keuken deze blog te schrijven… Leuk dat hij jou bereikt heeft! Ik wens je plezier bij het lezen ervan!
In deze eerste maand heb ik al zoveel dingen meegemaakt waarover ik zou kunnen schrijven maar eerst wil ik een stukje delen over het werkwoord ‘ontmoeten’. Iets wat hier in Cambodja een compleet andere betekenis blijkt te hebben dan in Nederland, wanneer was bijvoorbeeld de laatste keer dat jij op een doordeweekse werkdag onverwacht, bij iemand op bezoek ging en enthousiast ontvangen werd en rustig een paar uur kon blijven zitten terwijl je eten en drinken opgediend kreeg, zonder op de klok te hoeven kijken wat de tijd was?
In Cambodja en andere landen met een warme cultuur, gaan ontmoeting en relatie met mensen voor alles. Dat wil zeggen: heb je een afspraak om 10.00 uur maar komt er om 9:45 onverwacht iemand langs, dan stel je de afspraak van 10:00 uur uit zodat je je kennis/vriend/familielid die om 9:45 langskwam tijd en aandacht kunt geven. Onbeleefd zouden wij Nederlanders misschien zeggen, Cambodjanen en mensen uit andere warme culturen vinden het echter onbeleefder om degene die plotseling langskwam recht in zijn gezicht af te wijzen/teleur te stellen en weg te sturen dan dat ze niet op tijd zijn op hun andere afspraak. Dit gaat nog een stapje verder wanneer de onverwachte bezoeker een buitenlands persoon is, die stel je al zeker niet teleur!
Een ander voorbeeld, uit het boekje “waarom zijn wij anders” van Sarah Lanier: wanneer je in een land met een warme cultuur iemand de weg naar het postkantoor vraagt, krijg je waarschijnlijk een vriendelijk antwoord met een gedetailleerde omschrijving van de route om bij het busstation te komen. En voordat je verder loopt, wordt je vriendelijke gedag gezegd. Je volgt de omschrijving van de vriendelijke lokale persoon, maar als je op het eindpunt aankomt blijkt daar helemaal geen busstation te zijn…. Nogmaals, een buitenlander stel je niet teleur. Dit kan, zoals je je kunt voorstellen leiden tot vreemde situaties.
Maar dat is liegen! Denken wij Europeanen dan. Ja, misschien wel, maar het is erger om iemand teleur te stellen, dan te liegen denkt degene uit de warme cultuur dan.
In een koud klimaat is de inhoud belangrijker dan de relatie. Mensen komen sneller to the point, ook in zakelijke contacten. In warm-klimaat-culturen is de relatie belangrijker. In de loop der jaren is er in de miljoenenstad Phnom Penh wel veel veranderd en zeker de jongere generatie spreekt sneller de echte waarheid, maar toch moet ik altijd voorzichtig blijven en niet iedereen op zijn bruine ogen geloven.
Zo is ook in mijn werk hier, ontmoeten het eerste en belangrijkste wat er gebeurd. Zitten, eten, drinken, soms uren praten over alledaagse dingen maar ook over het pijn en verdriet wat sommige mensen met zich meedragen en soms graag met je delen zodra zij zich veilig voelen. Het enige wat ik hoef doen is zitten, luisteren en af en toe een vraag stellen. Deze gesprekken monden vaak uit in mooie maar ook verdrietige momenten. Binnen de organisatie waarin ik werk sluiten wij ieder gesprek af met gebed waarin we alles wat besproken is bij God neerleggen waarna we Hem om hulp vragen.
Het is mijn verlangen om de liefde die God mij geeft, te delen met kinderen in Cambodja.
Tijd om te getuigen van Gods goedheid. 
Kinderen tijdens een kleine kerkdienst.
Tot de volgende keer.
Liefs Aline
