Mijn Blog’s

In Cambodja is er zoooveel te zien op straat. De afgelopen jaren in Phnom Penh ben ik regelmatig scenarios tegengekomen waarvoor ik moést stoppen om een foto te maken. Geniet ervan!

Groetjes Aline

Hallo beste betrokkene!

Groeten vanuit Cambodja! Ik hoop dat jullie een fijne zomer hebben!? Ik heb 3 weken geleden de lessenfase afgerond en ben ik begonnen met mijn werk bij het Jeevit House (huis van leven). Iedere week ga ik samen met het team naar verschillende sloppenwijk in Battambang toe om daar Engelse taal en Bijbel te onderwijzen aan de kinderen. Ook wordt er Bijbelstudie met de ouders gedaan. Het is zo fijn! Geniet van de fotos en filmpjes!

Liefs Aline

Hallo beste betrokkene!

Wat leuk dat deze blog jou weer bereikt heeft! Sinds het begin van deze maand, woon ik in Battambang. 

Het is ontzettend fijn om hier te zijn, ik leer veel nieuwe mensen kennen en leer veel in de 4 weken durende cursus voor ministerie ontwikkeling. Ik slaap op een kamer met 3 andere vrouwen, één uit de Filipijnen en 2 uit Cambodja, dat is best wel even wennen aangezien ik de afgelopen 2 en half jaar een eigen ruime kamer in Phnom Penh had. Vanuit YWAM is de regel gesteld om anderhalf jaar op de campus te wonen om de samenhorigheid te versterken. Daarna kan ik eventueel ergens anders gaan wonen. We gaan het zien waar ik beland! Hier een impressie van mijn eerste week.

Bedankt voor je betrokkenheid in het bereiken van Cambodjanen met de liefde van Jezus! Ik bid jullie alle goeds toe.

Liefs!
Aline

In Cambodja kun je je messen aan de kant van de weg laten slijpen. Messenslijpers doen hun ronde door de stad en wie scherpe messen nodig heeft, kan tegen betaling zijn messen voor het huis geslepen krijgen. Ik maakte dit filmpje ervan, leuk he?

Groetjes,
Aline

De afgelopen weken heb ik goed kunnen benutten. Ik heb de meeste vrienden in Phnom Penh kunnen bezoeken en heb ik mooie gesprekken mogen voeren. Toen ik  bij mijn buurmeisje was blijven logeren, vroeg ze mij: “waarom ben jij altijd zo aardig? Is dat omdat Jezus in jouw hart woont?” 

Afgelopen week had ik ook zo’n mooi gesprek met een buurman van mij. Hij vertelde mij over de manier waarop hij is opgegroeid: zijn ouders hadden niets, ze stimuleerden hem altijd om hard te leren en nooit op te geven. 

“Mensen in Cambodja zijn gewillig hun ziel te verkopen voor geld”, vertelde hij. “In westerse landen, kunnen mensen vaak nog terugvallen op de overheid, zij zullen je op zijn minst een klein beetje helpen. In Cambodja kunnen mensen niet terugvallen op de overheid. Als je geen geld hebt, is het over, dan sterf je op straat…”

Arme mensen zijn geboren in moeiten en denken daarom dat zij ook zullen moeten blijven leven in moeiten. Ze denken niet gemakkelijk ‘buiten hun box’.  

“Ik heb goede normen ontwikkeld” vertelde hij verder. “Eén daarvan is niet praten over geld waar mijn dochter bij is, omdat dat bij de overlevingsstand hoort.” 

Mijn buurman vervolgt: “Ik geloof dat ‘iets’ alles heeft geschapen, net zoals jij een Christen bent die gelooft dat God alles heeft geschapen.” 

Hij vertelde dat hij alles behalve perfect is, dat hij zoveel fouten maakt en dat hij dagelijks probeert het beter te doen. “Iedereen maakt fouten” zei ik, “en het is goed om te blijven leren en groeien en vergeving voor je fouten te vragen en te ontvangen. Waarom ik zoveel van Jezus houd, is omdat Hij mij mijn zonden vergeeft en mij iedere keer weer een nieuwe kans geeft. Zelfs wanneer ik het volledig heb verpest.”

De man grinnikte en zei: “kijk, dat is wat ik bedoel met de vrede die jullie Christenen hebben. Jij gelooft dat je door God gerechtvaardigd bent, terwijl wij als boeddhisten geloven dat we zelf rechtvaardigheid moeten verdienen.”

Hierna begon hij over voetbal in Nederland te praten. Hij had even genoeg om over na te denken, dacht ik zo.

Het was zo’n mooi en open gesprek, en ik bid dat deze man en zijn gezin Jezus zullen vinden. Bid je mee? 

Liefs Aline

Een hartelijke groet vanuit Cambodja! De reis hiernaartoe was zo fantastisch goed, ik heb geen seconde last gehad van een jetlag na aankomst en het was echt weer thuiskomen! God is goed! Afgelopen vrijdag bij mijn buurmeisje, Darin wezen logeren, zo fijn om weer met haar en haar moeder te zijn! 

Zondag bij een vriendin en haar kinderen wezen logeren. Voor het slapen gaan kon ik hun offerritueel aanschouwen, indrukwekkend vond ik zelf, om te zien hoe kinderen al zo jong geleerd wordt ontzag te hebben voor hun god. 

Ook aan de rivierzijde was het weer super om alle bekenden te ontmoeten, sommigen zeiden dat ze niet wisten waar ik naartoe was gegaan en dat ze zo verdrietig waren dat ik ineens weg was.

Veel mensen waren best verbaast, ze zeiden dat ze dachten dat ik niet terug zou komen en dat ik wel heel veel van hun moet houden om dat wel te doen, ja inderdaad dat doe ik ook! 

Veel Cambodjaanse kinderen worden al vanaf jongs af aan klaargemaakt voor het leven, vanaf rond een jaar of 8 worden zij geacht mee te helpen met het verdienen van geld door oud ijzer te verzamelen, online spullen te verkopen, of zoals de zoon van deze man die op 12 jarige leeftijd gestopt is met school en nu fulltime zijn ouders helpt in hun straat restaurantje. 

Helaas worden veel Cambodjaanse kinderen ook onderworpen aan de ergste vormen van kinderarbeid en aan commerciële seksuele uitbuiting.

Een op de twee kinderen heeft te maken gehad met ernstige mishandeling, een op de vier heeft te maken gehad met emotionele mishandeling en een op de twintig is seksueel misbruikt.  Veel kinderen worden verhandeld, gedwongen te werken, gescheiden van hun families en onnodig in tehuizen geplaatst.

Ik ben door God geroepen om er in Cambodja te zijn voor deze kinderen. Om Zijn liefde en hoop hier te verspreiden en Hem bekend te maken aan ieder die Hij op mijn pad brengt. 

Willen jullie bidden voor Darin en haar ouders en broer, voor mijn vriendin en haar kinderen en man en voor bescherming voor alle Cambodjaanse kinderen? 

Bedankt voor jullie meeleven! 

In God verbonden!

Liefs,

Aline

Hallo beste betrokkenen,

Het is een tijdje geleden sinds ik voor het laatst een blog geplaatst heb. Voor diegenen die mijn nieuwsbrief onlangs niet hebben ontvangen, dit heeft een reden: begin januari kreeg ik het nieuws dat mijn moeder getest zou worden op alzheimer. Een super spannende tijd brak aan en toen ik uiteindelijk te horen kreeg dat zij inderdaad positief testte, stortte mijn wereldje eventjes in… 

Door mijn eigen verleden zonder geheugen na een hersenoperatie in 2010, werd ik erg angstig. Ik voelde mij ineens vreselijk alleen. Ik heb toen met mijn coach vanuit InToMission besproken dat het goed zou zijn om even terug te komen naar Nederland, om tijd met mijn moeder door te brengen en ook om nog een één en ander te verwerken van mijn eigen angsten n.a.v. de operatie. 

Ik besefte mij in deze tijd wederom dat ik mensen nodig heb om mijn werk te kunnen blijven uitvoeren in Cambodja. Zoals Romeinen 12 dat zo mooi zegt: zoals ons ene lichaam vele delen heeft en die delen niet allemaal dezelfde functie hebben, zo zijn we samen één lichaam in Christus en zijn we, ieder apart, elkaars lichaamsdelen.

Ik gebruik deze tijd dan ook om op zoek te gaan naar een nieuwe penningmeester en om nieuwe sponsoren te zoeken, helaas is door de crisis het leven in Cambodja er niet goedkoper op geworden en heb ik momenteel een tekort in mijn maandelijkse inkomsten. Ik ben ontzettend dankbaar voor die mensen die mij al reeds ondersteunen en dank God regelmatig voor hen en denk aan hen in mijn gebeden. Mocht u/jij mij nog niet ondersteunen maar uzelf aangesproken voelen om dit te gaan doen, of mocht u/jij misschien mensen kennen met een hart voor God, onrecht en zending, dan kom ik heel graag met u/jou in contact!

Na terugkeer in Cambodja zal ik verhuizen naar Battambang om daar, wederom onder Jeugd met een Opdracht, te gaan werken met kinderen in sloppenwijken onder het Jivut House (huis van leven). Een groep mensen die in de sloppenwijken van Battambang huisbezoeken afleggen, ouders en kinderen onderwijzen over Jezus, bidden met deze mensen en kinderen Engels onderwijzen. Hieronder een link naar een stukje beeldmateriaal van hoe het eruit ziet in de klas over lichaamsdelen van juf Aline😉!

https://clipchamp.com/watch/9f4Gcyi86FM

Ik hoop op jullie begrip en wellicht spreek ik sommigen van jullie eens in de komende 2 maanden!

Mocht je naar aanleiding van dit blog een idee of een vraag hebben, of mij willen ondersteunen en daarmee de kinderen en hun ouders in Cambodja bereiken, dan mag je me altijd een mailtje sturen, graag zelfs! 

Liefs

Aline 

Hallo beste betrokkene!

Het is even wat stiller van mijn kant, maar het gaat hier goed hoor! Ik heb even behoorlijk wat uitdagingen te overwinnen en te accepteren, en dat is niet altijd makkelijk. En dan ook nog zo ver bij familie en vrienden vandaan… Bedankt voor jullie bemoediging en ondersteuning!

De laatste zaterdag van deze maand vieren we in Cambodja het 100 jarig bestaan van het christendom! De minister president heeft aangekondigd dat dit evenement niet verstoort mag worden – door niemand. 

Willen jullie bidden voor een goede viering op 28 januari aanstaande. Christenen van over het hele land zullen naar Phnom Penh komen en elkaar ontmoeten op Diamant Eiland (Koh Pich). 

Het eiland, dat 10 jaar geleden nog bestond uit vooral sloppenwijken en agricultuur, is opgekocht door China en bestaat tegenwoordig grotendeels uit hotels, casino’s en resorts. 

We zien uit naar deze 2 daagse viering!

Liefs, Aline

Hallo beste betrokkene, een hartelijke groet vanuit Cambodja!

Vandaag een blog over trouwen in Cambodja. Want de vraag: ‘Ben je al getrouwd’ wordt mij regelmatig gesteld. Dat ik 34 jaar ben en nog (steeds) geen man heb, is namelijk niet gewoon in de Cambodjaanse cultuur. De meeste Cambodjaanse stellen in de stad trouwen als ze begin twintig zijn. Op het platte land trouwen stellen vaak jonger – sommigen zelfs rond hun vijftiende jaar.

Een tijdje geleden sprak ik een vriendin die in tranen was, want haar zusje had haar verteld dat zij 2 dagen later zou gaan trouwen. ‘Hoe oud is ze’ vroeg ik mijn vriendin? ‘15 jaar’ antwoordde mijn vriendin. Het huwelijk was zo snel geregeld dat mijn vriendin niet eens de kans had om het feest bij te wonen. De eerste reactie van mijn vriendin was: ‘ze weet nog niet eens goed hoe ze alle Cambodjaanse gerechten moet bereiden!’

Officieel mag in Cambodja getrouwd worden vanaf 18 jaar, maar vanaf 16 jaar kunnen kinderen trouwen met de toestemming van wederzijdse ouders. Bijna 1 op de 5 meiden van tussen de 20 en 24 jaar oud trouwden voor hun achttiende. Om te trouwen hoef je elkaar niet langer dan een paar dagen te kennen en alles wat nodig is, is de goedkeuring van de ouders.

Ik ken ook een aantal Cambodjaanse echtparen waarvan de man niet slechts 1 vrouw heeft, maar soms 2 of zelfs 3 vrouwen. Het wordt door veel vrouwen geaccepteerd dat hun man niet altijd thuis is, maar regelmatig weg is om ook zijn andere vrouw(en) en kinderen (in andere provincies) te bezoeken. Omdat de vrouwen gedeeltelijk financieel afhankelijk zijn van hun man, hebben zij weinig te zeggen en beschouwen zij zichzelf gelukkig met een man die geld geeft. Wat een verschil met onze (Nederlandse) geëmancipeerde samenleving!

Liefs,

Aline