De liefde vóór en van een moeder… Hulpvraag.

Hallo beste betrokkenen,

Het is een tijdje geleden sinds ik voor het laatst een blog geplaatst heb. Voor diegenen die mijn nieuwsbrief onlangs niet hebben ontvangen, dit heeft een reden: begin januari kreeg ik het nieuws dat mijn moeder getest zou worden op alzheimer. Een super spannende tijd brak aan en toen ik uiteindelijk te horen kreeg dat zij inderdaad positief testte, stortte mijn wereldje eventjes in… 

Door mijn eigen verleden zonder geheugen na een hersenoperatie in 2010, werd ik erg angstig. Ik voelde mij ineens vreselijk alleen. Ik heb toen met mijn coach vanuit InToMission besproken dat het goed zou zijn om even terug te komen naar Nederland, om tijd met mijn moeder door te brengen en ook om nog een één en ander te verwerken van mijn eigen angsten n.a.v. de operatie. 

Ik besefte mij in deze tijd wederom dat ik mensen nodig heb om mijn werk te kunnen blijven uitvoeren in Cambodja. Zoals Romeinen 12 dat zo mooi zegt: zoals ons ene lichaam vele delen heeft en die delen niet allemaal dezelfde functie hebben, zo zijn we samen één lichaam in Christus en zijn we, ieder apart, elkaars lichaamsdelen.

Ik gebruik deze tijd dan ook om op zoek te gaan naar een nieuwe penningmeester en om nieuwe sponsoren te zoeken, helaas is door de crisis het leven in Cambodja er niet goedkoper op geworden en heb ik momenteel een tekort in mijn maandelijkse inkomsten. Ik ben ontzettend dankbaar voor die mensen die mij al reeds ondersteunen en dank God regelmatig voor hen en denk aan hen in mijn gebeden. Mocht u/jij mij nog niet ondersteunen maar uzelf aangesproken voelen om dit te gaan doen, of mocht u/jij misschien mensen kennen met een hart voor God, onrecht en zending, dan kom ik heel graag met u/jou in contact!

Na terugkeer in Cambodja zal ik verhuizen naar Battambang om daar, wederom onder Jeugd met een Opdracht, te gaan werken met kinderen in sloppenwijken onder het Jivut House (huis van leven). Een groep mensen die in de sloppenwijken van Battambang huisbezoeken afleggen, ouders en kinderen onderwijzen over Jezus, bidden met deze mensen en kinderen Engels onderwijzen. Hieronder een link naar een stukje beeldmateriaal van hoe het eruit ziet in de klas over lichaamsdelen van juf Aline😉!

https://clipchamp.com/watch/9f4Gcyi86FM

Ik hoop op jullie begrip en wellicht spreek ik sommigen van jullie eens in de komende 2 maanden!

Mocht je naar aanleiding van dit blog een idee of een vraag hebben, of mij willen ondersteunen en daarmee de kinderen en hun ouders in Cambodja bereiken, dan mag je me altijd een mailtje sturen, graag zelfs! 

Liefs

Aline 

Dit was tijdens de kerst viering op een Christelijke school waar ik in december en januari les gaf. De meeste leerlingen komen uit een boeddhistisch gezin maar omdat de kernwaarden van deze christelijke school zo goed zijn, en omdat de school korting biedt aan de armsten,  kiezen hun ouders ervoor om hun kinderen naar deze school te sturen. Een fantastische mogelijkheid voor de ouders om Jezus ook te leren kennen! 

Feest… 100 jaar!

Hallo beste betrokkene!

Het is even wat stiller van mijn kant, maar het gaat hier goed hoor! Ik heb even behoorlijk wat uitdagingen te overwinnen en te accepteren, en dat is niet altijd makkelijk. En dan ook nog zo ver bij familie en vrienden vandaan… Bedankt voor jullie bemoediging en ondersteuning!

De laatste zaterdag van deze maand vieren we in Cambodja het 100 jarig bestaan van het christendom! De minister president heeft aangekondigd dat dit evenement niet verstoort mag worden – door niemand. 

Willen jullie bidden voor een goede viering op 28 januari aanstaande. Christenen van over het hele land zullen naar Phnom Penh komen en elkaar ontmoeten op Diamant Eiland (Koh Pich). 

Overgenomen door Chinezen

Het eiland, dat 10 jaar geleden nog bestond uit vooral sloppenwijken en agricultuur, is opgekocht door China en bestaat tegenwoordig grotendeels uit hotels, casino’s en resorts. 

We zien uit naar deze 2 daagse viering!

Liefs, Aline

Ben je al getrouwd?

Hallo beste betrokkene, een hartelijke groet vanuit Cambodja!

Vandaag een blog over trouwen in Cambodja. Want de vraag: ‘Ben je al getrouwd’ wordt mij regelmatig gesteld. Dat ik 34 jaar ben en nog (steeds) geen man heb, is namelijk niet gewoon in de Cambodjaanse cultuur. De meeste Cambodjaanse stellen in de stad trouwen als ze begin twintig zijn. Op het platte land trouwen stellen vaak jonger – sommigen zelfs rond hun vijftiende jaar.

Een tijdje geleden sprak ik een vriendin die in tranen was, want haar zusje had haar verteld dat zij 2 dagen later zou gaan trouwen. ‘Hoe oud is ze’ vroeg ik mijn vriendin? ‘15 jaar’ antwoordde mijn vriendin. Het huwelijk was zo snel geregeld dat mijn vriendin niet eens de kans had om het feest bij te wonen. De eerste reactie van mijn vriendin was: ‘ze weet nog niet eens goed hoe ze alle Cambodjaanse gerechten moet bereiden!’

Officieel mag in Cambodja getrouwd worden vanaf 18 jaar, maar vanaf 16 jaar kunnen kinderen trouwen met de toestemming van wederzijdse ouders. Bijna 1 op de 5 meiden van tussen de 20 en 24 jaar oud trouwden voor hun achttiende. Om te trouwen hoef je elkaar niet langer dan een paar dagen te kennen en alles wat nodig is, is de goedkeuring van de ouders.

Ik ken ook een aantal Cambodjaanse echtparen waarvan de man niet slechts 1 vrouw heeft, maar soms 2 of zelfs 3 vrouwen. Het wordt door veel vrouwen geaccepteerd dat hun man niet altijd thuis is, maar regelmatig weg is om ook zijn andere vrouw(en) en kinderen (in andere provincies) te bezoeken. Omdat de vrouwen gedeeltelijk financieel afhankelijk zijn van hun man, hebben zij weinig te zeggen en beschouwen zij zichzelf gelukkig met een man die geld geeft. Wat een verschil met onze (Nederlandse) geëmancipeerde samenleving!

Liefs,

Aline

Pchum Ben

Dit jaar werd ik door mijn vroegere buren uitgenodigd om mee te gaan naar de geboorteprovincie van de moeder, om daar Pchum Ben te vieren. In een eerdere blog schreef ik al eens over dit feest. Pchum betekent: ‘samenkomen’ en Ben betekent: ‘een bal eten’. Het feest onderwijst jongeren hoe belangrijk het is om respect te hebben voor hun familieleden.

Voorgaande jaren ervoer ik sterke geestelijke strijd tijdens dit feest, waar de doden worden vereerd en hen voedsel wordt gegeven. Maar dit jaar was het anders. Er werd veel voor mij gebeden en ik ervoer God zo dichtbij.

Ik had zo’n fijne klik met de hele familie: opa en oma, zwagers, broers en (schoon)zussen. We gingen samen naar de tempel toe, waar aan de monniken en ouderen eten en offers gegeven werd. We maakten thuis heerlijk eten klaar, waaronder gebakken kikkers, gekookte slakken en rollen kleefrijst. We zwommen in de sloot tussen de rijstvelden en hadden veel plezier samen.

Op de foto’s zie je dat er veel witte kleren worden gedragen. In Cambodja is wit de kleur die gedragen wordt als teken van rouw.

Toen we thuiskwamen werd ik direct uitgenodigd om binnenkort weer met de familie op stap te gaan. Ik bid dagelijks voor deze familie. Bid je mee?

Verboden te leren

Hallo beste lezer! Voordat ik met verlof naar Nederland kwam, was ik eens een groepje kinderen van tussen de 5 – 10 jaar aan de rivierzijde Engels aan het onderwijzen. Op een gegeven moment kwam er een man die ik er iedere week tegenkom langs en hij keek mij heel boos aan dus ik lachte vriendelijk naar hem en na nog een aantal keer boos langs te hebben gelopen stopte hij uiteindelijk, en vertelde hij mij te stoppen met hen onderwijzen omdat de kinderen geld moesten verdienen… 

Ik reageerde vriendelijk en begripvol en legde aan hem uit dat het belangrijk is voor de kinderen om te leren om zo aan vicieuze cirkel van armoede te ontsnappen en dat ik slechts het beste met hen voor heb een geen uren tijd in beslag neem. 

De man ontdooide en gaf toe dat hij niet gelooft dat deze kinderen ooit zullen kunnen leren en dat een leven als het zijne hen te wachten staat.

Uiteindelijk gaf hij mij toestemming om de kinderen te onderwijzen en kocht hij 2 blikjes bier (blegh) voor ons tweeën en proosten we op een betere toekomst voor de kinderen aan de rivierzijde.

Van de week was ik voor het eerst terug aan de rivierzijde en de kinderen konden niet stoppen mij te knuffelen en vroegen direct naar mijn Engelse flashcards, wauw, dit was thuiskomen voor mij!

Ook de verkoopsters van lotusbloemen (die gebruikt worden als offers in de tempel) waren erg blij mij weer te zien en we lieten een foto van ons samen maken door één van de mannen die 15 jaar geleden een camera ter beschikking heeft gekregen en daarmee zijn inkomen binnenhaalt door, meestal buitenlanders, te fotograferen en de foto’s te verkopen.

Het is fijn om weer hier te zijn!

Liefs, Aline

Thuiskomen

Blog: Thuiskomen

‘Een plek waar iemand woont en zich veilig voelt.’ Dit is een definitie van het woord ‘thuiskomen’, die ik tegenkwam op internet. Het verwoord mijn gevoelens uitstekend.

Vreemd en interessant eigenlijk, want in vergelijking met Nederland is Cambodja helemaal niet veilig. Toch voel ik mij vanaf de eerste seconde dat ik weer terug ben in Cambodja, écht helemaal thuis. En nog meer voel ik mij thuis in de sloppenwijken, waarin wij werken bij / met de kinderen en ouders. Tot mijn grote verbazing waren er ouders die mij een dikke knuffel gaven, toen ze mij weer terugzagen (fysiek contact is niet gebruikelijk in Cambodja).

 Ik voel mij thuis als ik voor een groep met kinderen sta te onderwijzen en ik voel mij thuis als ik bij mijn buurvrouw thuis uitgenodigd wordt om te blijven eten. Ik ben een dankbaar mens. 

In de afgelopen week heb ik ook het Nederlandse lekkers (eten) dat ik had meegenomen, met buren, huisgenoten en mensen in de sloppenwijken mogen delen. Dat ging zo: ze roken aan de stroopwafels en zuurstokken en proefden heel voorzichtig een klein hapje. Daarna nog een hapje en nog een keer goed ruiken om alle aroma’s binnen te laten komen.

Ze vonden het Nederlandse eten allemaal mierrrzoet – haha! Heel grappig, want ik verbaas mij altijd over het vele suiker dat Cambodjanen in hun warme maaltijden verwerken. Als tussendoortjes echter, eten Cambodjanen liever een vrucht of een rijstcakeje of iets anders gezonds.

Kijk eens naar de foto’s van de Cambodjanen die aan het eten zijn van zuurstokjes, kaneelstokjes en natuurlijk stroopwafels. Geniet ervan!

Liefs,

Aline

Presentaties

Ik vind het geweldig om mensen te vertellen over mijn leven en werk in Cambodja! Wanneer ik daar foto’s bij heb om toe te lichten komt er veel meer bij mij boven dan wanneer ik uit mijn hoofd wil vertellen. In anderhalf uur neem ik je mee in de afgelopen twee en half jaar en krijg je echt een beeld van wat ik in Cambodja mag doen.

Ben je er ook bij aanstaande donderdag? Geef je dan even op via inakoning1948@gmail.com en dan zie ik je graag om 20:00 uur in de Torens achter de Basiliek aan de Wiltonstraat 33 in Veenendaal!

Liefs,

Aline 

Kom je ook?

Hallo beste betrokkene!

De eerste maand in Nederland en de eerste presentatie zitten er alweer op! Ik vind het erg fijn om hier te zijn en familie en vrienden te ontmoeten en zal in de komende 2 maanden nog hier zijn en nog twee presentaties geven. 

Het lijkt mij ontzettend leuk om zo veel mogelijk van mijn sponsoren en betrokkenen te ontmoeten en terug te koppelen waar zij aan bij gedragen hebben in de afgelopen twee en een half jaar, voordat ik op 11 augustus terug hoop te vliegen naar Cambodja.

Kom jij ook naar een presentatie?
Dat kan op 14 of 23 juni in de collegezaal van de Mozaïek in Veenendaal om 20.00. Graag opgeven op: inakoning1948@gmail.com

PS: ik heb leuke spulletjes vanuit Cambodja meegenomen die we op deze avonden verkopen!

Op verlof in Nederland

Inmiddels alweer één week geleden mocht ik weer voet op Nederlandse bodem zetten! De aankomende drie maanden zal ik in Nederland doorbrengen, en hopelijk zal ik jou ook ergens ontmoeten!

Presentaties
Woensdagavond 8 juni aan de achterkant van de gereformeerd vrijgemaakte kerk aan de van Schothorststraat 24 in Barneveld om 20.15uur, ingang achterin vanaf de parkeerplaats. 

Op 14 en 23 juni in de collegezaal van de Mozaïek in Veenendaal om 20.00. 
Voor beide presentaties geldt: graag opgeven op:  inakoning1948@gmail.com . Kun je niet op een van deze data dan kun je dit ook aangeven, zijn er genoeg aanmeldingen dan gaan we kijken naar een 4e avond.

Graag tot ziens! 
Liefs, Aline