Brand, tranen, hoop en kikkerbillen

Op zondag 3 november rond een uur of 11 avonds, hoorde ik sirenes, heel veel sirenes. Ik zag op Facebook filmpjes en foto’s van vrienden in Battambang die de sirenes achterna gingen, en bij een lokale markt in Battambang uitkwamen. Er was een grote brand op de tweede verdieping van de overdekte, 2 verdiepingen hoge, markt. 

De eerste persoon waar ik aan dacht was mijn naaister Kunthea, een 40 jaar oude vrouw die samen met haar ouders aan de rand van Battambang woont en met de brand dus niet alleen haar eigen inkomen kwijt was geraakt maar ook het inkomen waarvan zij de zorg voor haar ouders bekostigd. Als mijn kleding gerepareerd moest worden, bracht ik het altijd naar haar toe.

De volgende ochtend vroeg, ging ik naar de mark, om te weten te komen wat er gebeurd was. Iemand vertelde mij dat de markt al reeds gesloten was ten tijde van de brand, en dat er een elektriciteitkabel was gebroken, waarna de eerste verdieping in de brand vloog.

Wat een enorm drama voor de vouwen die, nadat zij ’s avonds het nieuws te horen hadden gekregen, naar de markt waren gegaan en alles zagen gebeuren maar niets konden doen. De brandweer was tot diep in de nacht bezig om het vuur onder controle te krijgen. Vele naaisters zijn slachtoffer geworden van de brand, waaronder ook Kunthea. Zij was door de brand heen geslapen en was pas ’s ochtends op de hoogte geraakt van wat er gebeurt was. Ik ontmoette haar bij de ingang van de markt, waar brandweerlieden de overblijfselen van wat er op de tweede verdieping nog intact was gebleven, naar buiten brachten. Ze vertelde mij hoe geschokt zij was nadat ze het nieuws te horen had gekregen en de foto’s had gezien. 

Ik kreeg het op mijn hart om een fondsen werving te doen om de naaisters die al reeds weinig hadden, een handje te helpen en in ieder geval, wat Kunthea zelf ook als hun grootste nood aangaf, een nieuwe naaimachine voor hen te kopen. Ik deelde de nood via What’s App en Faebook en al snel waren er genoeg mensen in Nederland die een steentje bij wilden dragen. Op zaterdag en woensdag ging ik met in totaal 10 naaisters, waarvan Kunthea had gezegd dat zij in grote nood waren, naar de naaimachine verkoper waar wij in totaal 10 nieuwe machines kochten. De blijdschap was onbeschrijfelijk. De machines kosten $ 280,- per stuk maar de vrouwen hun geluk was veel meer waard dan welk bedrag ook kan omschrijven!  

Donderdag ochtend kreeg ik een telefoontje van een van de naaisters, een Christen die mij iets wilde brengen om haar dank te tonen. Ze kwam samen met haar man op de motor en bracht mij een plasticzak vol met, reeds geslachte kikkers. Mmmmm één van mijn favorieten, daar heb ik lekker van gesmuld!

Namens de naaisters en mijzelf, ontzettend bedankt voor jullie hulp!!

Liefs, 
Aline

Schrijf je in voor updates
Laat je mailadres achter voor het ontvangen
van updates van mijn blogs.

Grote contrasten en hoop voor de toekomst van Cambodja

Naast mijn werk, heb ik zo nu en dan de gelegenheid om te ontspannen en dan de schitterende Cambodjaanse cultuur en natuur tot mij te nemen. Deze week ging ik naar Phnom Sampov, een bijna 2 kilometer hoge berg, waar ten tijde van de Khmer Rouge oorlog honderden mensen werden vermoord. Deze mensen werden daarna in een grot gegooid.

De kinderen werden aan hun benen, met hun hoofd tegen een scherpe steen aangeslagen, waarna ook zij de grot invielen. In de grot staat een groot goud gekleurd boeddhabeeld en een vitrine kast vol met schedels die nooit geïdentificeerd konden worden.

Wat op deze en vele anderen plekken in Cambodja is gebeurd, is te afgrijselijk om te kunnen beschrijven, maar toen ik de onbeschrijfelijke schoonheid van de natuur tot mij nam, raakte ik ontroerd. Ik werd herinnerd aan Jesaja 61:3: schoonheid in plaats van as. Ook voor Cambodja en haar inwoners heeft God een plan, dat boven ieder menselijk besef uitgaat!

Willen jullie bidden dat God mij zal blijven beschermen en zal leiden naar die mensen die Hem zo hard nodig hebben?

Veel liefs,
Aline Wisse

Belangrijk gebedspunt

Hallo beste betrokkene, 

Het is weer zover…. Momenteel wordt het feest van de doden weer gevierd en de atmosfeer hier is ineens 180% omgedraaid, de straten zijn veel stiller, mensen reageren anders, katten janken meer, honden blaffen zonder ophouden, er drukt een last op mijn schouders…
Er hangt een voelbare spanning, ook in het huis waar ik een kamer huur. Gebed, met name voor de kinderen is hard nodig.
De geest van dood die nu al een paar dagen vereerd wordt in Cambodja denkt vrij spel te hebben, maar hij vergist zich: JEZUS IS OVERWINNAAR!

Willen jullie bidden voor Cambodja, voor bevrijding van deze afgrijselijke geest van dood die gedurende deze 2 weken door 94% van de Cambodjanen vereerd wordt en voor een vervulling van God’s Heilige Geest? Willen jullie bidden voor mij, voor bescherming en voor God’s Geest om mij te vervullen en te beschermen? 

De jongste zoon van mijn huisbaas is een schatje! Heel zorgzaam, hij wil mij altijd eten voeren.

Groeten, 

Aline

Familie bezoek

Hallo beste betrokkene!

Ik hoop dat jullie lekker genoten hebben van de Nederlandse zomer, al hoorde ik van meerdere mensen dat die niet denderend was… Met mij gaat het goed, in augustus heb ik mijn broer Bert en zijn gezin hier mogen ontvangen, het was fijn om een stukje van mijn leven te kunnen delen. De kinderen uit het Goan Preah project hadden vakantie dus zij kwamen ook niet naar YWAM toe maar ik heb mijn visite mee kunnen nemen naar de sloppenwijken waarin de kinderen wonen, veel leuker eigenlijk! Ook zijn we naar het circus geweest, een Cambodjaanse organisatie waar Cambodjaanse kinderen de mogelijkheid krijgen om dans, circus en creatieve talenten te ontwikkelen, ontmoeten zij mijn badmintonvrienden en werden we uitgenodigd door een vriendin om bij haar te komen eten, super leuk! Na 5 dagen in Battambang gingen mijn broer en zijn gezin een week hun eigen gang en hebben zij kunnen genieten van de mooie Cambodjaanse natuur in de jungle en de cultuur. De laatste week kwamen wij weer samen op het eiland Koh Rong Samloum waar we heerlijk hebben genoten samen!

Na hun voor te hebben gesteld aan mijn buren in Phnom Penh, die een heerlijke maaltijd hadden bereid, bracht ik hen naar het vliegveld. Hierna ben ik 4 dagen bij de Canadese 89 jaar oude Marie Ens geweest en volgens ben ik nog 5 dagen in mijn oude woonwijk in Phnom Penh geweest, wauw dat was zo fijn! Ik kon in de tijd in Phnom Penh mijn gedachten op een rijtje zetten, God zoeken en besluiten nemen die hoognodig gemaakt moesten worden. Hierover meer in een nieuwsbrief die ik binnenkort zal verzenden.

Na terugkomst in Battambang ben ik verhuist naar een kamer op de derde verdieping van een appartementen complex. Midden in het centrum van Battambang, er zijn altijd mensen om mij heen wanneer ik de voordeur uitloop, er zijn eettentjes voor de deur en de kinderen van de huiseigenaar zijn in één woord geweldig. Ik voel mij ontzettend thuis!

Toen ik mijn schoonzus van de week vroeg wat hun beste herinneringen zijn zei zij: De gastvrijheid en vriendelijkheid van de Cambodjanen, de jungle en snorkelen en lichtgevend plankton, het circus en de verse fruitshakes. Klinkt goed hè? Wil jij/ jullie nou ook eens op visite komen bij mij, laat het mij weten!

Morgen, zondag 29 september is er een missie zondag in de Nederlandse Gereformeerde kerk de Burcht in Barneveld waar mijn broer en zijn gezin deel van uitmaken. Er is informatie over verschillende missionaire projecten die door de gemeente ondersteund worden. Zij staan er met meer informatie over mijn werk hier. Mocht je benieuwd zijn, wees welkom om hen daar te ontmoeten! De dienst begint om 10.00 uur.

Liefs vanuit Cambodja, Aline

Een mond vol tanden

Eind vorig jaar werd er bij Nederlands Gereformeerde kerk De Burcht in Barneveld een collecte opgehaald voor mijn werk in Cambodja, wat een zegen! De opbrengst van de collecte ging naar tandartsbehandelingen van de kinderen in het Goan Preah project. Daarbovenop gaf de tandarts ons 50% korting voor de kinderen en 30% voor de ouders en grootouders hun behandeling, dat is nog eens samenwerken!

Nadat alle kinderen uit ons project behandeld waren, was er nog geld over voor dit doel. Eén van de moeders waarmee ik een goede band heb, was in het afgelopen half jaar de meeste van haar tanden en kiezen verloren, ze had twee tanden en 4 kiezen over, dit vanwege gebrek aan goede voeding en mondverzorging.

Ten tijde van de Khmer Rouge oorlog verloor de moeder één zoon en echtgenoot, daarna is zij opnieuw getrouwd met haar huidige echtgenoot. Haar echtgenoot, die zo goed mogelijk voor haar zorgt, werkt 7 dagen in de week als inlader bij een verhuisbedrijf en verdient daarmee $120 per maand. De kinderen die zij met haar overleden man kreeg, wonen in Thailand en hebben het contact met hun moeder verbroken nadat zij met haar nieuwe man trouwde. Haar nieuwe echtgenoot was een Buddhist maar toen hij zag hoe zijn vrouw haar leven veranderde nadat zij het aan Jezus had gegeven, heeft hij zich afgelopen maand laten dopen en nu volgt hij Jezus samen met zijn vrouw!

Wat is het fijn om Om Wuën te helpen en haar met de week hoopvoller en zelfverzekerder te zien worden en haar God te zien en horen danken voor haar nieuwe tanden! Ze deelde van de week met mij hoe zij uitziet naar de tijd waarin zij met een mond vol tanden haar getuigenis kan delen in de kerk en dat zij van plan is om ook een Bijbelstudie groepje te beginnen bij haar thuis! 

Zo zie je weer hoe een goed zelfbeeld doorwerkt in de acties van een mens. 

Willen jullie bidden voor Om Wuën en haar man, dat deze ingreep haar en haar man hun vertrouwen in God zal vergroten en zij inderdaad uit zullen gaan om te getuigen van God’s liefde en trouw? 

Bedankt voor al jullie steun waardoor ik in Cambodja een blijvend licht mag zijn voor jong en oud! Later dit jaar zal ik een update plaatsen met het uiteindelijke resultaat! 

Liefs, 

Aline

In water en in Geest

Hallo beste betrokkene!

Afgelopen zondag hielden we een doopdienst bij YWAM (Youth With A Mission). Een bad werd opgepompt en volgegoten met water.

Met onze truck haalde ik de mensen uit ons verst liggende dorp op. Voor het eerst kwamen er moeilijkheden op mijn pad, namelijk dat ik vast kwam te zitten in de modder. We waren wel een half uur lang bezig om daaruit te komen –  typisch, juist net voor een doopdienst. God zij dank stopten er snel mensen om ons te helpen en kwam de truck los uit de modder!

Het was een mooie dag waarin zo’n 15 personen hun geloof beleden en gedoopt werden. Ook een aantal van mijn leerlingen. Ik kon mijn geluk niet op! 

Nu ga ik genieten van het bezoek van mijn broer Bert en zijn gezin, die gisteren in Cambodja aangekomen zijn! 

Veel liefs, 

Aline 

Heerlijke ontmoetingen!

Nog altijd stroomt mijn hart over van liefde voor de kinderen die ik dagelijks mag liefhebben en onderwijzen… 

Eens in de twee weken heb ik een individuele ontmoeting met één van mijn leerlingen, waarin we iets leuks samen doen. We spelen een spelletje, eten stroopwafels en kletsen gezellig. Afgelopen week wilden 3 van mijn leerlingen dit gezellige halve uur samen delen, en dus kocht ik wat lekkers en bracht een uno-spel mee. Tijdens het spelen komen de grappigste verhalen voorbij, en ook soms een verdrietig verhaal dat in alle ontspanning boven komt drijven. Het is fijn om zo tastbaar te zien wat een impact ik op mijn leerlingen mag hebben. Het maakt de moeilijkere momenten van het missen van familie en vrienden ietsje makkelijker….

Liefs, 

Aline

Naar de markt

Hallo beste lezer! 

Hartelijke groeten vanuit het zinderend hete Cambodja. Temperaturen van tegen de 50 graden, poeh, dat is niet niks! In het klaslokaal heb ik 4 ventilatoren die op volle kracht aan staan. De kinderen van Gon Preah doen het goed, maar ze vinden het ook vreselijk warm…

Ik merk aan mezelf dat ik mijn verwachtingen van mijzelf moet bijstellen en sommige dingen even uit moet stellen. Uitstellen is niet mijn sterkste punt. Ik handel het liefst dingen zo snel mogelijk af, maar met deze temperaturen is dat niet altijd te doen. 

Afgelopen week hadden we weer een markt bij Gon Preah en de kinderen kunnen door goed gedrag te tonen “geld” verdienen tijdens de lessen en de andere activiteiten die zij bij ons doen. Dat “geld” kunnen ze op de markt besteden.

Eens in de 3 maanden openen we een markt waar we gedoneerde kleding, schoolmaterialen en eten verkopen. Dit is een groot succes!, want de kinderen leren dat zij zich goed moeten gedragen in de klas, ze leren om te gaan met geld én ze hebben de gelegenheid om iets voor zichzelf, ouders, broers/zussen te kopen. Het interessante is dat de meeste kinderen als eerste naar de ingrediënten gaan. Daar kopen ze bijvoorbeeld een kilo zout voor hun moeder. Daarna gaan de meesten naar de schoolspullen toe, pas daarna komt het eten en als laatste de kleding…

Vanuit mijn eigen “ik cultuur” had ik een andere volgorde bedacht: eerst de kleding checken. Maar deze kinderen denken als eerste aan hun moeder, bijzonder hè?!

Nou, een nieuwe werkweek staat voor de deur. We hopen allemaal op wat (veel) regen. Een collega werd herinnerd door foto’s die duidelijk maakten dat de stad normaal gesproken in deze tijd blank staat van de regen. Nou, dat konden we ons maar moeilijk voorstellen met die brandende zon op ons gezicht…

Willen jullie bidden om regen? Op de weer-app wordt al 2 weken lang regen voorspeld, maar deze blijft nog altijd uit. Ook voor komende week is regen voorspeld, maar ik moet het nog zien…

Groeten en liefs, 

Aline

សូមស្វាគន៍! Welkom!

Hallo beste betrokkene! 

Eind vorig jaar mocht ik de Barneveldse Wim Hartkamp in Battambang ontvangen. Wat was dat fijn! Fijn om aan een andere Nederlander het land en de kinderen te kunnen laten zien, waar mijn hart zo warm voor draait. In februari kwam Wim terug, en dit keer samen met zijn vrouw. Ik nam hen mee naar één van de sloppenwijken waarin wij werken. 

Over 3 maanden hoop ik mijn broer en zijn familie hier te mogen ontvangen, daar heb ik onwijs veel zin in! Mocht u / jij ooit deze kant op komen, laat het mij weten, dan zet ik de koffie aan! 

Groetjes, 

Aline

Alles is geestelijk (een culturele les)

Als je al een tijd in een andere cultuur leeft, worden veel ongewone dingen heel gewoon. Van de week kwam ik het volgende tegen:

Het viel mij niet eens op, maar een vriend vertelde mij dat op deze cassettetape (zie de dunne sliert bij het paaltje) vloeken zijn uitgesproken. Waarschijnlijk heeft iemand onlangs, of zelfs langere tijd geleden, een auto- of motorongeluk gehad door dit paaltje. De betrokkene heeft een cassette met vloeken uit elkaar getrokken en de tape op de plek van het ongeval gedrapeerd, om zo het voorwerp – in dit geval het paaltje – te vervloeken.

Boeddhisten geloven dat alles geestelijk is, en dat maakt dat er veel angst in hun leven is. Ik zeg vaak: Cambodja en Nederland (en vele andere westerse landen) zijn als twee uitersten. Want Cambodjanen gaan heel ver in hun geloof dat alles geestelijk is, terwijl veel mensen in Nederland hun geloof neergelegd hebben en dit leven leven, alsof het hun enige leven is…

Liefs vanuit een zinderend heet Cambodja (vandaag 40°).

Aline