Hallo beste lezer! Voordat ik met verlof naar Nederland kwam, was ik eens een groepje kinderen van tussen de 5 – 10 jaar aan de rivierzijde Engels aan het onderwijzen. Op een gegeven moment kwam er een man die ik er iedere week tegenkom langs en hij keek mij heel boos aan dus ik lachte vriendelijk naar hem en na nog een aantal keer boos langs te hebben gelopen stopte hij uiteindelijk, en vertelde hij mij te stoppen met hen onderwijzen omdat de kinderen geld moesten verdienen…
Ik reageerde vriendelijk en begripvol en legde aan hem uit dat het belangrijk is voor de kinderen om te leren om zo aan vicieuze cirkel van armoede te ontsnappen en dat ik slechts het beste met hen voor heb een geen uren tijd in beslag neem.
De man ontdooide en gaf toe dat hij niet gelooft dat deze kinderen ooit zullen kunnen leren en dat een leven als het zijne hen te wachten staat.
Uiteindelijk gaf hij mij toestemming om de kinderen te onderwijzen en kocht hij 2 blikjes bier (blegh) voor ons tweeën en proosten we op een betere toekomst voor de kinderen aan de rivierzijde.
Van de week was ik voor het eerst terug aan de rivierzijde en de kinderen konden niet stoppen mij te knuffelen en vroegen direct naar mijn Engelse flashcards, wauw, dit was thuiskomen voor mij!
Ook de verkoopsters van lotusbloemen (die gebruikt worden als offers in de tempel) waren erg blij mij weer te zien en we lieten een foto van ons samen maken door één van de mannen die 15 jaar geleden een camera ter beschikking heeft gekregen en daarmee zijn inkomen binnenhaalt door, meestal buitenlanders, te fotograferen en de foto’s te verkopen.
Het is fijn om weer hier te zijn!
Liefs, Aline