Denk aan Halloween, maar dan net even anders. Mensen in Cambodja weten dat het geestenrijk echt is, het is in de cultuur verweven. Zij zien dingen, die wij als (nuchtere) westerlingen niet zien. Tijdens het pchumben festival, worden geesten van voorouders in het dodenrijk aangeroepen en gevoed. Maar ze vergissen zich en roepen in werkelijkheid demonen aan.
Door gesprekken met Cambodjanen en wat research op internet kwam ik veel te weten over dit feest;
Pchum Ben is een feestdag in Cambodja die volgt op de periode die ‘Vassa’ wordt genoemd, een soort ‘boeddhistische vastentijd’, en wordt al langer met grote toewijding door het Khmer-volk gehouden dan iemand zich kan herinneren.
In wezen is Pchum Ben een tijd om te onthouden, te vereren en voedseloffers te presenteren aan iemands overleden familieleden. Voorouders worden geëerd tot zeven generaties terug, en er worden ook offers gebracht voor degenen zonder levende afstammelingen of in plaats van degenen die de ceremonies niet konden bijwonen. Feestvierders staan ’s morgens vroeg op om rijstballen en andere etenswaren te koken, die ze naar de monniken in tempels en pagodes brengen. De monniken zingen de hele nacht sutta’s (boeddhistische geschriften) zonder te slapen, en voeren vervolgens de kleurrijke en complexe voedselofferingsceremonies uit. Sommige Khmer geven het voedsel aan de priesters, terwijl anderen het bij pagodas achterlaten voor hun overleden familieleden om te eten. De eerste veertien dagen worden veel offers gebracht, maar de laatste, vijftiende dag, is het grote hoogtepunt van de hele periode.
Pchum Ben is ook de tijd waarin de “poorten van de hel” verondersteld worden te openen en degenen die daar gevangen zitten naar buiten te laten om naar het land van de levenden te reizen om voedsel van hun familieleden te ontvangen. Sommige worden slechts tijdelijk uitgelaten, terwijl andere naar verwachting blijvende verlichting krijgen. Aanbieders geloven dat ze verdiensten ontvangen door de doden te helpen en zegeningen van hen ontvangen, maar ook vloeken als ze falen in hun familiale plicht.
Cambodjanen uit het hele land reizen naar hun familie in hun geboorte provincies voor Pchum Ben, en er zijn ceremonies in veel steden en dorpen. De meeste ceremonies omvatten diensten rond tempels en menigten die buiten wachten met aangestoken wierook in de hand terwijl de monniken binnen rituelen uitvoeren. Er zijn ook symbolische gebeurtenissen waarbij vijf hopen zand of rijst worden gevormd en versierd in een poging om naar de berg Meru te wijzen, waar verschillende boeddhistische goden zouden wonen. Tijdens deze weken ervaar ik zelf heel sterk dat er een strijd gaande is in de geestelijke gewesten, ook vorig jaar had ik exact hetzelfde bedrukkende gevoel en was er veel gaande in mijn eigen gedachten. Ook mijn twee leerlingen, waren vorige week in één keer zo anders en afstandig naar mij toe. Licht en duister gaat niet samen, God zij dank mogen wij als Christenen weten dat het licht al reeds heeft overwonnen en mogen we Zijn licht blijven uitdelen!
Voor Cambodjanen is de geestelijke wereld een hele reëele wereld. Zo was ik een half jaar geleden met mijn overbuurmeisje naar haar tempel toe en liet ze mij de graven van haar opa en oma zien. Ik zag dat ze veranderde toen we daar waren, ze werd stil en trok zich terug en later vertelde ze mij dat ze boze geesten had gezien. Ik had niets gezien, behalve een aantal graven…
Wil je deze week bidden voor de Christelijke Cambodjaanse bevolking en in het bijzonder voor het gezin waarbij ik in huis woon die deze week ook in hun geboorte provincie, bij hun boeddhistische familie is en ook voor mij?