Categorie: Zending

Dit jaar werd ik door mijn vroegere buren uitgenodigd om mee te gaan naar de geboorteprovincie van de moeder, om daar Pchum Ben te vieren. In een eerdere blog schreef ik al eens over dit feest. Pchum betekent: ‘samenkomen’ en Ben betekent: ‘een bal eten’. Het feest onderwijst jongeren hoe belangrijk het is om respect te hebben voor hun familieleden.

Voorgaande jaren ervoer ik sterke geestelijke strijd tijdens dit feest, waar de doden worden vereerd en hen voedsel wordt gegeven. Maar dit jaar was het anders. Er werd veel voor mij gebeden en ik ervoer God zo dichtbij.

Ik had zo’n fijne klik met de hele familie: opa en oma, zwagers, broers en (schoon)zussen. We gingen samen naar de tempel toe, waar aan de monniken en ouderen eten en offers gegeven werd. We maakten thuis heerlijk eten klaar, waaronder gebakken kikkers, gekookte slakken en rollen kleefrijst. We zwommen in de sloot tussen de rijstvelden en hadden veel plezier samen.

Op de foto’s zie je dat er veel witte kleren worden gedragen. In Cambodja is wit de kleur die gedragen wordt als teken van rouw.

Toen we thuiskwamen werd ik direct uitgenodigd om binnenkort weer met de familie op stap te gaan. Ik bid dagelijks voor deze familie. Bid je mee?

Hallo beste lezer,

Regelmatig krijg ik van mensen de vraag: hoe ben je in Cambodja terecht gekomen en, wat kunnen wij voor je doen? In volgend filmpje geef ik je hier graag antwoord op! 

Geniet ervan!

Liefs,

Aline

Hallo beste lezer! Voordat ik met verlof naar Nederland kwam, was ik eens een groepje kinderen van tussen de 5 – 10 jaar aan de rivierzijde Engels aan het onderwijzen. Op een gegeven moment kwam er een man die ik er iedere week tegenkom langs en hij keek mij heel boos aan dus ik lachte vriendelijk naar hem en na nog een aantal keer boos langs te hebben gelopen stopte hij uiteindelijk, en vertelde hij mij te stoppen met hen onderwijzen omdat de kinderen geld moesten verdienen… 

Ik reageerde vriendelijk en begripvol en legde aan hem uit dat het belangrijk is voor de kinderen om te leren om zo aan vicieuze cirkel van armoede te ontsnappen en dat ik slechts het beste met hen voor heb een geen uren tijd in beslag neem. 

De man ontdooide en gaf toe dat hij niet gelooft dat deze kinderen ooit zullen kunnen leren en dat een leven als het zijne hen te wachten staat.

Uiteindelijk gaf hij mij toestemming om de kinderen te onderwijzen en kocht hij 2 blikjes bier (blegh) voor ons tweeën en proosten we op een betere toekomst voor de kinderen aan de rivierzijde.

Van de week was ik voor het eerst terug aan de rivierzijde en de kinderen konden niet stoppen mij te knuffelen en vroegen direct naar mijn Engelse flashcards, wauw, dit was thuiskomen voor mij!

Ook de verkoopsters van lotusbloemen (die gebruikt worden als offers in de tempel) waren erg blij mij weer te zien en we lieten een foto van ons samen maken door één van de mannen die 15 jaar geleden een camera ter beschikking heeft gekregen en daarmee zijn inkomen binnenhaalt door, meestal buitenlanders, te fotograferen en de foto’s te verkopen.

Het is fijn om weer hier te zijn!

Liefs, Aline

Blog: Thuiskomen

‘Een plek waar iemand woont en zich veilig voelt.’ Dit is een definitie van het woord ‘thuiskomen’, die ik tegenkwam op internet. Het verwoord mijn gevoelens uitstekend.

Vreemd en interessant eigenlijk, want in vergelijking met Nederland is Cambodja helemaal niet veilig. Toch voel ik mij vanaf de eerste seconde dat ik weer terug ben in Cambodja, écht helemaal thuis. En nog meer voel ik mij thuis in de sloppenwijken, waarin wij werken bij / met de kinderen en ouders. Tot mijn grote verbazing waren er ouders die mij een dikke knuffel gaven, toen ze mij weer terugzagen (fysiek contact is niet gebruikelijk in Cambodja).

 Ik voel mij thuis als ik voor een groep met kinderen sta te onderwijzen en ik voel mij thuis als ik bij mijn buurvrouw thuis uitgenodigd wordt om te blijven eten. Ik ben een dankbaar mens. 

In de afgelopen week heb ik ook het Nederlandse lekkers (eten) dat ik had meegenomen, met buren, huisgenoten en mensen in de sloppenwijken mogen delen. Dat ging zo: ze roken aan de stroopwafels en zuurstokken en proefden heel voorzichtig een klein hapje. Daarna nog een hapje en nog een keer goed ruiken om alle aroma’s binnen te laten komen.

Ze vonden het Nederlandse eten allemaal mierrrzoet – haha! Heel grappig, want ik verbaas mij altijd over het vele suiker dat Cambodjanen in hun warme maaltijden verwerken. Als tussendoortjes echter, eten Cambodjanen liever een vrucht of een rijstcakeje of iets anders gezonds.

Kijk eens naar de foto’s van de Cambodjanen die aan het eten zijn van zuurstokjes, kaneelstokjes en natuurlijk stroopwafels. Geniet ervan!

Liefs,

Aline

Ik vind het geweldig om mensen te vertellen over mijn leven en werk in Cambodja! Wanneer ik daar foto’s bij heb om toe te lichten komt er veel meer bij mij boven dan wanneer ik uit mijn hoofd wil vertellen. In anderhalf uur neem ik je mee in de afgelopen twee en half jaar en krijg je echt een beeld van wat ik in Cambodja mag doen.

Ben je er ook bij aanstaande donderdag? Geef je dan even op via inakoning1948@gmail.com en dan zie ik je graag om 20:00 uur in de Torens achter de Basiliek aan de Wiltonstraat 33 in Veenendaal!

Liefs,

Aline 

Hallo beste betrokkene!

De eerste maand in Nederland en de eerste presentatie zitten er alweer op! Ik vind het erg fijn om hier te zijn en familie en vrienden te ontmoeten en zal in de komende 2 maanden nog hier zijn en nog twee presentaties geven. 

Het lijkt mij ontzettend leuk om zo veel mogelijk van mijn sponsoren en betrokkenen te ontmoeten en terug te koppelen waar zij aan bij gedragen hebben in de afgelopen twee en een half jaar, voordat ik op 11 augustus terug hoop te vliegen naar Cambodja.

Kom jij ook naar een presentatie?
Dat kan op 14 of 23 juni in de collegezaal van de Mozaïek in Veenendaal om 20.00. Graag opgeven op: inakoning1948@gmail.com. 

PS: ik heb leuke spulletjes vanuit Cambodja meegenomen die we op deze avonden verkopen!

Inmiddels alweer één week geleden mocht ik weer voet op Nederlandse bodem zetten! De aankomende drie maanden zal ik in Nederland doorbrengen, en hopelijk zal ik jou ook ergens ontmoeten!

Presentaties
Woensdagavond 8 juni aan de achterkant van de gereformeerd vrijgemaakte kerk aan de van Schothorststraat 24 in Barneveld om 20.15uur, ingang achterin vanaf de parkeerplaats. 

Op 14 en 23 juni in de collegezaal van de Mozaïek in Veenendaal om 20.00. 
Voor beide presentaties geldt: graag opgeven op:  inakoning1948@gmail.com . Kun je niet op een van deze data dan kun je dit ook aangeven, zijn er genoeg aanmeldingen dan gaan we kijken naar een 4e avond.

Graag tot ziens! 
Liefs, Aline

Afgelopen zaterdag was ik weer bij de rivierzijde. Ik liep langs de tarotkaartlezers en ze groeten mij met een brede glimlach op hun gezicht. veel Cambodjanen komen naar deze tarotkaartlezers om antwoorden te krijgen voor beslissingen die zij moeten maken. Het was nog rustig dus ik groette één van de vrouwen en ze herkende mij en groette mij enthousiast terug en nodigde mij uit bij haar te komen zitten. 

Ze vertelde mij dat ze al 30 jaar lang tarotkaarten leest en daarmee haar inkomen verdient. Ze vertelde over haar kinderen en over haar man die haar verlaten had. Vervolgens vroeg ze mij of ik ergens in geloof, een open deur! dacht ik direct! 
Ik vertelde haar over de God die ik dien en Zijn Zoon die mij vrijgekocht heeft waardoor ik eeuwig leven mag hebben. Ze zei dat ze Jezus ook kent en dat ze ook in Hem gelooft en dat ze eigenlijk in alle goden gelooft. Heel veel Cambodjanen leven op deze manier, dit maakt het vaak erg moeilijk om verder te komen in een gesprek.

Overal waar ik ga, draag ik echter kleine hand-out boekjes bij mij met daarin de belangrijkste Bijbelverzen in het Khmer en uiteindelijk gaf ik haar zo’n boekje en ze opende het en begon hardop te lezen, ondertussen bad ik tot God: openbaar Uzelf Heer! 

Op hetzelfde moment werd de lucht zwart en stak er een wind op die haar parasol en die van anderen liet omvallen en alle kaarten van de tafel afblies. Ik hielp de vrouw haar spulletjes terug te halen en bad zachtjes verder. Zo onverwacht als dat de storm opstak, net zo onverwacht kwam de zon door en was het weer kalm. De vrouw was verbaast, waar kwam dit vandaan? Ik moedigde de vrouw aan om meer in het boekje te lezen en een andere terrotkaartlezer vroeg of zij er ook één mocht hebben, natuurlijk! 

Gezichtsmaskers zijn er in Cambodja altijd al geweest. Ik kwam laatst een foto tegen uit 2018 en daarop droeg ik een gezichtsmasker. Er was nog geen Covid. Toen was het tegen de vele uitlaatgassen en het stof in Phnom Penh. Sinds Covid zijn de maskers helemaal niet meer uit het straatbeeld weg te denken. 

Ook op mijn werk zijn maskers verplicht. Tijdens de wekelijkse ontmoetingen met de opa’s en oma’s van de kinderen, geeft een collega de instructie om maskers te dragen.

Op een keer heeft één man geen masker bij zich. Een vrouw uit de groep tovert een gebruikt masker uit haar tasje, klopt het stof eraf en reikt het de man aan. De man neemt het masker met een wat verbaasde uitdrukking op zijn gezicht aan. Hij legt het masker naast zich neer, en dat begrijp ik wel.

Mijn collega zegt er verder niks meer over. Voor deze ene keer mag deze man zonder mondkapje blijven zitten. 

Tja, de meningen over het gebruik van mondkapjes zijn zeer verdeeld. Maar een gebruikt mondkapje van iemand anders opdoen, is denk ik zeker geen goed idee!

Wanneer ik naar de markt of ergens anders naar toe ga, draag ik altijd een mondmasker – dat wordt van mij verwacht. Maar wanneer ik aan het hardlopen of badmintonnen ben, houd ik mijn masker liever thuis, of draag ik hem voor de zekerheid bij me als “armband”.

Veel Cambodjanen echter, zullen nooit meer van hun mondkapje af willen. Zelfs niet nu de overheid de regels heeft versoepeld.

Mijn badmintonmaatje draagt ook geen masker meer tijden het badmintonnen. Tijdens het feest voor de doden was hij in de tempel geweest om zijn voorouders te vereren. Ik vroeg hem hoeveel mensen er in de tempel waren, “heel veel” antwoordde hij. “Was u niet bang voor Covid?”,  vroeg ik. “Nee” zei hij “want ik had een masker”. Ook is hij minder bang sinds hij 4 maanden geleden een inenting tegen Covid heeft gekregen.

Groetjes Aline

Hallo daar! Ik hoop dat het goed gaat met jullie en dat de eerste weken van dit nieuwe jaar goed zijn begonnen voor jullie!

Van een vaste sponsor ontving ik een extra gift om te gebruiken voor de kinderen in het project waarmee ik werk. De sponsor wilde graag iets extra’s doen voor de kinderen, SUPER! Het is tegenovergesteld aan kinderen in rijkere landen, maar waar Cambodjaanse kinderen het meest blij van worden is de mogelijkheid om te leren, en dus hebben we mede dankzij deze gift nieuwe schooluniformen, tassen, pennen en alles wat nodig is voor school kunnen kopen. De kinderen, hun ouders en wij zijn ontzettend dankbaar!